KADŁUB

 

Kadłub samolotu jest całkowicie metalowy o konstrukcji półskorupowej i przekroju kołowym. Podstawowymi materiałami wykorzystanymi w konstrukcji kadłuba są stopy aluminium,
a wiele elementów siłowych wykonanych jest ze stali.

Pokrycie kadłuba wykonane jest arkuszy blach o grubości od 1,2 mm do 4 mm,
a częściowo z płyty o grubości 4 mm.

Boki kabiny na odcinku wręg  4 i 5b wykonanie są z płyt przeciwpancernych o grubości 18 mm,
a przednia ściana kabiny z płyty o grubości 32 mm.

W celu umożliwienia montażu i demontażu silnika z samolotu, kadłub dzielony jest
w płaszczyźnie wręg 34 34a na dwie części:

 

a.       przednią

b.      tylną

 

Obie części łączone są ze sobą na czołowych powierzchniach wręg 34 i 34a sześcioma śrubami
z nakrętkami. Śruby te posiadają średnice:

 

a.       górne 27 mm

b.      środkowe 16 mm

c.       dolne 22 mm

 

Osiowanie części przedniej i tylnej podczas ich łączenia odbywa się za pomocą 6 kołków prowadzących rozmieszczonych na wrędze 34a. Kołki te przenoszą siły ścinające
w płaszczyźnie łączenia przedniej i tylnej części kadłuba.

Najdłuższy odcinek kadłuba posiada kształt cylindra. W nosowej części średnica kadłuba płynnie zmniejsza się w kierunku do przodu, a za wręgą 37 w kierunku do tyłu. Przednia część kadłuba od krawędzi dyfuzora wlotowego do wręgi 2b posiada pokrycie zewnętrzne
i wewnętrzne. Pokrycie wewnętrzne stanowi jednocześnie pokrycie tunelu wlotowego powietrza do silnika. Na odcinku kadłuba gdzie znajduje się kabina pilota tunel wlotu powietrza rozdziela się na dwa kanały o przekrojach owalnych, które omijają kabinę z lewej i prawej strony oraz łączą się za nią w pobliżu wręgi 14 w jeden tunel o przekroju kołowym.

Na kadłubie znajdują się wzierniki eksploatacyjne z szybkootwieralnymi i zdejmowanymi pokrywami zapewniające dostęp do wyposażenia pokładowego, bloków pokładowych systemów samolotu, agregatów silnika i mechanizmów sterowania samolotem.

Na pokryciu kadłuba i pozostałych zespołów płatowca umieszczone są napisy informacyjne dotyczące zasad eksploatacji i rozmieszczenia agregatów. Napisy i informacje wskazują np. miejsca podłączenia naziemnych źródeł zasilania, miejsca ustawienia podnośników hydraulicznych, węzły mocowania lin nośnych i punkty niwelacyjne, gardziele wlewowe
i króćce instalacji, zawory zlewania paliwa, miejsca mocowania ważniejszych agregatów
i bloków, węzły łączące itp.

 

Wyposażenie  kadłuba

 

Szkielet siłowy wraz z połączonymi z nim węzłami i elementami tworzą przedziały technologiczne kadłuba przeznaczone do rozmieszczenia wyposażenia pokładowego.

W kadłubie znajdują się miedzy wręgami:

O – 4 (przedział przedni)

- stożek nieruchomy z zamontowaną wewnątrz stacją laserową KLON-54

- 4 zasłonki dodatkowego wlotu powietrza do silnika

- wspornik mocowania zasadniczego OCP i anteny systemu Pion

- wspornik mocowania awaryjnego OCP

- dajnik DUA-3M

- dajnik P-69-2M

- górny luk wyposażenia radioelektronicznego

- dolny luk z urządzeniem DISS-7M

 

4 – 9k (przedział kabiny szczelnej)

- kabina pilota

- wnęka przedniego podwozia

- reflektory kołowania i lądowania

- przednia goleń podwozia mocowana do wręg 8a i 9

 

9k – 13 (przedział zakabinowy)

- bloki wyposażenia

- agregaty systemu klimatyzacji

- butle powietrzne instalacji osłony kabiny

- butle tlenowe

- po obu stronach kadłuba płyty żaroodporne zabezpieczające kadłub przed działaniem gazów prochowych podczas strzelania z działek NR-30

 

 13 – 18a (przedział miękkiego zbiornika paliwa nr 1)

- zbiornik paliwa nr 1 między wręgami 14 – 18a

- rękawy amunicyjne między wręgami 16 – 18

- węzły mocowania skrzydła na wrędze 14

- węzły mocowania belek uzbrojenia na wręgach 13, 14,16,18a

 

18a – 28 (przedział paliwa)

- zbiornik paliwowy nr 2 między wręgami 18a – 23

- zbiornik paliwowy nr 3 między wręgami 23 – 25

- zbiornik paliwowy nr 4 między wręgami 25 – 28

- właz do tunelu wlotowego między wręgami 25 – 28

- węzły mocowania skrzydła na wręgach 20, 23, 27

- węzły mocowania belek uzbrojenia na wręgach 20, 23

 

28 – 34 (przedział silnika)

- silnik samolotu z węzłami mocowania na wręgach 28 i 34

- agregaty układów tłoczących systemu hydraulicznego

- agregaty instalacji klimatyzacji

- agregaty instalacji nadciśnienia i drenażu

- zamykane wzierniki zapewniające dostęp do silnika

 

9k – 34 (osłona grzbietowa)

- połączenia systemów pokładowych

- część bloków wyposażenia pokładowego samolotu

 

34a – 45 (tylna część kadłuba)

- grzebień podkadłubowy między wręgami 34a – 40

- wnęki czterech hamulców aerodynamicznych między wręgami 35 – 36

- węzły mocowania siłowników hamulców aerodynamicznych na wrędze 37

- węzły mocowania statecznika pionowego na wrędze 43

- belka mocowania spadochronu hamującego między wręgami 43 i 45

- węzły mocowania półosi stabilizatora płytowego na wrędze 42

- węzły mocowania rury przedłużającej silnika na wrędze 43

- opływ tylny przykręcony do wręgi 45

- przed statecznika umieszczony w górnej części kadłuba na odcinku od wręgi 34a do noska statecznika pionowego.

 

Osłona kabiny

 

Osłona kabiny chroni pilota przed oddziaływaniem strumienia powietrza w czasie lotu, zapewnia pilotowi dobrą obserwację, możliwość wejścia i wyjścia z kabiny na ziemi, awaryjne opuszczenie kabiny przez pilota w sytuacji awaryjnej w powietrzu i na ziemi

 

Osłona kabiny dzieli się na dwie części

A – przednią część osłony kabiny (wiatrochron)

B – odchylaną (ruchomą) część osłony kabiny

 

Obie części osłony kabiny są oszklone, przy czym oszklenie czołowe części przednie posiada ogrzewanie elektryczne chroniące je przed oblodzeniem. Do sterowania ogrzewaniem służy wyłącznik na prawej burcie kabiny „OGRZEWANIE – OSZKLENIE, PERYSKOP”. Jego włączenie powoduje automatyczne utrzymanie temperatury przedniej szyby równej 30°C.

Ruchoma część osłony kabiny zamocowana jest przegubowo w kadłubie i otwiera się do góry, obracając się wokół osi poziomej umocowanej na kadłubie w tylnej części kabiny.

Kąt pełnego podniesienia ruchomej części osłony kabiny wynosi 50°, a można ją ustalić
w dowolnym położeniu uchylonym.

W położeniu zamkniętym odchylana część osłony kabiny utrzymywana jest czterema zamkami zamocowanymi na obramowaniu kadłuba pod osłoną kabiny. Zamki te otwierane są ręcznie za pomocą dźwigni eksploatacyjnego sterowania, jak również samoczynnie podczas awaryjnego zrzutu ruchomej części osłony kabiny.

Podnoszenie, opuszczanie i awaryjny zrzut ruchomej części osłony zapewnia siłownik piropneumatyczny.

Osłonę po zamknięciu uszczelnia giętki przewód układu hermetyzacji ułożony w rowku kadłuba
i nieruchomej części osłony.

Pneumomechaniczna instalacja zamykania i otwierania kabiny posiada sygnalizację samoczynnego otwarcia zamków oraz sygnalizację mechaniczną zamknięcia. Sygnał samoczynnego otwarcia zamków przekazywany jest do awaryjnej tabliczki świetlnej
z lampką „ Ołona Kabiny” („ФОНАРЬ”). Zamknięcie zamków sygnalizowane jest wskaźnikiem mechanicznym umieszczonym w okienku na prawej burcie kabiny, po zamknięciu kabiny w okienku tym pojawia się napis „ZAMKI ZAMKNIĘTE” („ЗАМКИ ЗАКРЫТЫ”)

 


Rysunki i schematy

Osłona kabiny

Przednia część kadłuba

Zasłonki

Hamulec aerodynamiczny

 

Stożek

 

Łączenie tylnej części kadłuba


 

 
 
© Portal Eskadra 2007-2009